میدونید بعضی از لغات انگلیسی در حالت اسم و فعل تلفظ متفاوتی دارند. یکی از نمونه های معروف این قانون لغت increase هست که در حالت اسمی استرس روی بخش اول یعنی Increase و در حالت فعلی به صورت increase خونده میشه.
در جدول زیر می تونید برخی از لغات رایج که این قانون تلفظی در اون ها صدق می کنه رو ببینید.

Word Noun (استرس بر بخش اول) Verb (استرس در بخش دوم)
content /ˈkɒn.tent/ – محتوا /kənˈtent/ – قانع، راضی کردن
increase /ˈɪn.kriːs/ – افزایش /ɪnˈkriːs/ – افزایش یافتن
record /ˈrek.ɔːd/ – آهنگ /rɪˈkɔːd/ – ضبط کردن
permit /ˈpɜː.mɪt/ – گواهی، مجوز /pəˈmɪt/ – اجازه دادن
contract /ˈkɒn.trækt/ – قرارداد /kənˈtrækt/ – تحلیل رفتن
protest /ˈprəʊ.test/ – تظاهرات /prəˈtest/ – اعتراض کردن
refuse /ˈref.juːs/ – زباله /rɪˈfjuːz/ – رد کردن، زوال یافتن
import /ˈɪm.pɔːt/ – کالای وارداتی /ɪmˈpɔːt/ – وارد کردن
export /ˈek.spɔːt/ – کالای صادراتی /ɪkˈspɔːt/ – صادر کردن
present /ˈprez.ənt/ – هدیه /prɪˈzent/ – ارائه دادن
reject /ˈriː.dʒekt/ – ردشده، قبول نشده /rɪˈdʒekt/ – رد کردن
object /ˈɒb.dʒekt/ – شی، چیز /əbˈdʒekt/ – مخالفت کردن
suspect /ˈsʌs.pekt/ – مظنون /səˈspekt/ – ظن یا شک بردن